باور مهدوی در کلام رضوی (علیه السلام)

مژده به ظهور امام مهدی(عج) از همان سالهای آغازین ظهور اسلام آغاز شد و پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و اله) در هر فرصت و مناسبتی که پیش می آمد مردم را به ظهور عدالت گستر موعود در آخرالزمان بشارت می دادند تا آنجا که امروز ما با صدها روایت که از طریق شیعه و اهل سنت از آن حضرت نقل شده مواجهه ایم .(1)

این سیر پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و اله) در میان اهل بیت طاهرین او (علیهم السلام) استمرار یافت و هر یک از ایشان نیز در عصر خود تلاش کردند که باور مهدوی و فرهنگ انتظار را در میان امت اسلامی زنده و پویا نگهدارند و بدین طریق پیروان خود را در برابر هجوم مصائب ، رنجها ، دردها و بلاهای گوناگونی که از سوی حاکمان جور بر آنها روا داشته می شد ، صبر و پایداری بخشند .

حرکت رو به گسترش معارف مهدوی در زمان امام باقر و امام صادق (علیهاالسلام) به اوج خود رسید و آن دو امام بزرگوار نیز تلاش فراوانی برای توسعه و تعمیق اندیشه مهدوی و فرهنگ انتظار در میان شیعیان نمودند و با به جا گذاردن صدها روایت در این زمینه ، این اندیشه و فرهنگ را تازگی و طراوت بیشتری بخشیدند .(2)

تجلی مهر و قهر

آنگاه که کشتی شکسته قلبم به دنبال ناخدایی هدایت‌گر می‌گردد و دریای طوفانی و سهمگین درونم، آرامش پایدار را می‌طلبد، شاهرگ‌های وجودم، به دنبال نجات بخشی می‌باشند در این بیابان ظلمت؛ که ستم‌ها و پستی‌ها، چهره زیبای دلدادگی را تیره ساخته‌اند و کج‌اندیشان بدگفتار به روی زیبایی‌ها رنگ تیرگی زده‌اند. با تمام وجودم، با قطرات اشکم، زبان نیاز به سوی آن محرم راز، باز نموده و از اعماق وجودم فریاد می‌زنم:

«المستغاث بک یا صاحب الزمان». مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف  فریاد رسی است که خداوند او را خواهد فرستاد تا به فریاد مردم عالم برسد و سیرت عدلی را به همگان نشان بدهد. (1) سیرت اجتماعی او، سیرت عدالت است؛ (2) عدالتی بس فراگیر. و به خدا سوگند، عدالت را وارد خانه‌های مردمان خواهد کرد، چونان سرما و گرما که وارد خانه‌ها می‌شود. (3) سیرت او، سیرت جدش می‌باشد که«اشداء علی الکفار رحماء بینهم»(4)

در این نوشتار برآنیم تا اجمالی از سیره‌ مهر و قهر آن حبیب بی‌نشان، پیدای پنهان، محبوب دل‌ها، حضرت بقیة‌الله عجل الله تعالی فرجه الشریف  را به نظاره بنشینیم. 

وفات حضرت معصومه (س)

شهر قم و بلکه همه ایران و حتی همه جهان در سوگ و ماتم عظیم فرورفته است. عده ای سر بر آستان مولا امام رضا (ع) نهاده و به ایشان تسلیت عرض می‌کنند. عده‌ای در جمکران پرچم عزا افراشته‌اند و از بانویی ارجمند سخن می‌گویند. سخن از وفات بانویی است که همچون زینب علیهاالسلام که برای قیام قربانی داد و خورشید عاشورا را با صبرش تعریف کرد، او نیز با قدم‏‌های پر از سرزندگی، به سرزمین کویری قم، حیات بخشید و در رگ ایرانیان، خون حمایت از ولایت را جاری ساخت.

مردم ایران از بانویی سخن می‌‏گویند که بارگاه زیبایی‌اش، پناهگاه دل‏‌های عاشقی است که در جمکران بیتوته می‏‌کنند و به نیابت از شیعه، در نتیجه شب‏‌های کویری قم، سر بر آستان حرم حضرت دوست می‌‏سایند و برای ظهور گل نرگس، دعا می‏‌کنند و از بانوی کرامت، برای شکوفه دادن درخت اجابت، استمداد می‌‏طلبند.
آری! سخن از دردانه‌ای به نام فاطمه است؛ فاطمه‌‏ای که برادرش رضا علیه ‏السلام او را معصومه نامید.
معصومه یعنی کسی که تفسیر معصومیت است که روزگاری در مدینه طلوع کرد. فاطمه‌ای که اقامت غربت است در روزگار غریب نگاه‌ها، معصومه تفسیر بلند تبعیت است از ولایت و نگاه سبزی است که از معصومیت سرچشمه می‏گیرد. این بانوی بی‌نظیر و ملجأ ایرانیان وصف روزگار دلدادگی است و از غربت به قربت رسیدن.

چه بگویم در سخن از این بانو جز آنکه:
معصومه ترجمان بلند عاشوراست و قصه «با زینب هم سفر شدن»
معصومه فلسفه شیدائی است و غزل ماندن و بودن
معصومه نگین ایران است که در قم می‏‌درخشد
معصومه ضریب بالای ارادت به ولایت است
معصومه قصه بلند مدینه تا مشهد است
معصومه انتهای تبلور است
معصومه سر سلسله تنهائی است و معصومه فانی فی اللّه است
و معصومه آرام جان ایرانیان است.

وفات حضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد.

منبع: www.setare.com

روایاتی در باب انتظار فرج

- رسول اکرم صلى الله علیه و آله می‌فرماید:

«طوبى للصابرین فى غیبته، طوبى للمقیمین على محبته»؛ "ینابیع المودة، ج 3، ص 101"

خوشا به حال صبر کنندگان در ایام غیبتش، خوشا به حال پایداران بر دوستى و محبتش.

- امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید:

«انتظروا الفرج ولاتیأسوا من روح الله، فان احب الاعمال الى الله عزوجل انتظار الفرج ... والمنتظر للفرج کالمتشحط بدمه فى سبیل الله» ؛"بحارالانوار، ج 52، ص 123"

انتظار فرج بکشید و از رحمت خدا ناامید نگردید، زیرا محبوب‌ترین اعمال نزد خداى عزوجل، انتظار فرج است. و همانا منتظران فرج مانند شهیدانى هستند که در راه خدا، در خون خود مىغلتند.

امام مهدی(عج) از دیدگاه امام حسن علیه السلام

"طوبی لمن ادرک ایامه و سمع کلامه"؛ خوشا به سعادت کسی که روزگار او را درک کند و اوامر او را گوش فرا دهد.

(امام حسن مجتبی علیه السلام)

روزگار پرآشوب عهد امام حسن مجتبی علیه السلام موجب شد که شیعیان نتوانند احادیث فراوانی از آن حضرت بشنوند و برای نسل های بعدی روایت کنند، از این رهگذر روایات مربوط به حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف  نیز از آن حضرت کمتر روایت شده است که آنچه به دست ما رسیده در اینجا می آوریم:

"بعد از امضای قرارداد صلح با معاویه، برخی از شیعیان ناآگاه به خدمت امام حسن مجتبی علیه اسلام رسیده، او را برای پذیرش صلح سرزنش کردند. امام حسن علیه السلام فرمود: