القاب حضرت مهدی (عج)

مهدی

«مهدی» یکی از مشهورترین نام های حضرت است. امام باقر علیه السلام درباره دلیل نام گذاری آن حضرت به این اسم، می فرمایند: قائم آل محمد(عج) را به این دلیل، مهدی می نامند که او، مردم را به آن دسته از اموری که برایشان پوشیده است، هدایت خواهد کرد. وی، تورات اصلی و دیگر کتاب های پیامبران پیشین را از مخفی گاه آنها، بیرون خواهد ساخت. حضرت صادق نیز در این باره می فرمایند: به آن حضرت، مهدی گفته اند؛ زیرا او مردم را به امری که آن را گم کرده اند، هدایت می کند.

نیایشی از حضرت مهدی (عج)

پروردگارا، به ما توفیق فرمانبرداری، دوری از گناه و نافرمانی، پاکی نیّت و شناخت ارزش ها عنایت کن. ما را به هدایت و پایداری در راه حق گرامی دار؛ زبان های ما را به راست گویی و شایسته گویی گویا ساز؛ دل هایمان را از علم و معرفت لبریز کن؛ شکم های ما را از آلوده شدن به حرام و شبهه بپیرای؛ دست های ما را از ستم باز دار، چشم های ما را از گناه و خیانت و گوش های ما را از شنیدن سخنان بیهوده و غیبت نگاه دار. به دانشمندان ما، بی رغبتی به دنیا و خیرخواهی، به دانش آموزان ما، کوشش و شوق و رغبت و به شنوندگان ما، پیروی و پندپذیری، و به بیماران مسلمانان، شفا و آسایش و به درگذشتگانشان، رحمت و رأفت و به پیران ما، وقار و متانت و به جوانان ما، توفیق توبه و بازگشت و به بانوان ما، آزرم و عفت عطا بفرما.

به ثروتمندان، فروتنی و گشاده دلی و به تهی دستان، صبر و قناعت و به رزمندگان، پایداری و پیروزی و به اسیران، آزادی و آسایش و به زمامداران، دادگری و مهربانی و به مردم، انصاف و نیک سرشتی عنایت کن...

برگرفته از دعای امام زمان(عج) در امور دنیا و آخرت

زندگی نامه حضرت مهدی(عج)

امام مهدی کیست؟

امام مهدی کیست؟ وی یگانه فرزند امام عسکری علیه السلام یازدهمین امام شیعیان است. امام مهدی(عج) در سحرگاه نیمه شعبان 255 ق در سامرّا چشم به جهان گشود و پس از پنج سال زندگی تحت سرپرستی پدر، و مادر بزرگوارشان نرجس خاتون، در سال 260 ق به دنبال شهادت حضرت عسکری علیه السلام ـ همچون حضرت عیسی علیه السلام و حضرت یحیی علیه السلام که در سنین کودکی عهده دار نبوّت شده بودند ـ در پنج سالگی منصب امامت شیعیان را عهده دار شدند. آن بزرگوار پس از سپری شدن دوران غیبت با تشکیل حکومت عدل جهانی احکام الهی را در سرتاسر زمین حاکمیت خواهد بخشید.

داستان های مهدوی (3)

داستان های مهدوی(3)

 درس: درس معرفت امام بود

شاگرد: شیعه خالصی بود مثل محمدبن مسلم

استاد: شکافنده دانش ها

 

امام باقر علیه السلام حال آدم دور مانده از امام زمانش را تشبیه کرده بود به گوسفند گم شده از گله و چوپان.

گوسفندی که بعد از دل بستن و رانده شدن از چوپان های غریبه،

بعد از هراس و حیرانی و سرگردانی،

طعمه ی گرگ خواهد شد.(مکیال المکارم،ج 1،ص 44؛ کافی، ج 1،ص 336)

منبع: روایت هایی داستانی پیرامون وجود مقدس امام عصر سلام الله علیها با نگاهی به کتاب شریف مکیال المکارم 

داستان های مهدوی(2)

داستان های مهدوی (2)

امام صادق علیه السلام، فرمود:

خدا ما را آفرید و نیکو آفرید. صورتگری کرد و نیکو صورت گری کرد.

ما را چشم بینا، و زبان گویای خود در میان بندگان قرار داد. ما همان دست رحمت و رأفت خداییم که بر سر بندگانش کشیده.

وجه الله، هستیم، همان که با آن به سوی خدا توجه می شود. همان دری که به سوی خدا باز می شود. همان خزانه دار علم خداوندی.

به برکت ماست که درخت ها بارور می شود. نهرها به خاطر ما جاری اند. دلیل بارش باران از آسمان و رویش گیاه از زمین مائیم.

با عبادت ماست که خدا عبادت می شود.و اگر ما نبودیم خدا شناخته نمی شد...

مکیال المکارم، ج 1، ص 75، بحارالانوار، ج 1، ص 144)