شهر قم و بلکه همه ایران و حتی همه جهان در سوگ و ماتم عظیم فرورفته است. عده ای سر بر آستان مولا امام رضا (ع) نهاده و به ایشان تسلیت عرض می‌کنند. عده‌ای در جمکران پرچم عزا افراشته‌اند و از بانویی ارجمند سخن می‌گویند. سخن از وفات بانویی است که همچون زینب علیهاالسلام که برای قیام قربانی داد و خورشید عاشورا را با صبرش تعریف کرد، او نیز با قدمهای پر از سرزندگی، به سرزمین کویری قم، حیات بخشید و در رگ ایرانیان، خون حمایت از ولایت را جاری ساخت.
مردم ایران از بانویی سخن می‌گویند که بارگاه زیبایی‌اش، پناهگاه دلهای عاشقی است که در جمکران بیتوته می‌کنند و به نیابت از شیعه، در نتیجه شبهای کویری قم، سر بر آستان حرم حضرت دوست میسایند و برای ظهور گل نرگس، دعا می‌کنند و از بانوی کرامت، برای شکوفه دادن درخت اجابت، استمداد میطلبند.
آری! سخن از دردانه‌ای به نام فاطمه است؛ فاطمه‌ای که برادرش رضا علیه السلام او را معصومه نامید.
معصومه یعنی کسی که تفسیر معصومیت است که روزگاری در مدینه طلوع کرد. فاطمه‌ای که اقامت غربت است در روزگار غریب نگاه‌ها، معصومه تفسیر بلند تبعیت است از ولایت و نگاه سبزی است که از معصومیت سرچشمه میگیرد. این بانوی بی‌نظیر و ملجأ ایرانیان وصف روزگار دلدادگی است و از غربت به قربت رسیدن.
چه بگویم در سخن از این بانو جز آنکه:
معصومه ترجمان بلند عاشوراست و قصه «با زینب هم سفر شدن»
معصومه فلسفه شیدائی است و غزل ماندن و بودن
معصومه نگین ایران است که در قم میدرخشد
معصومه ضریب بالای ارادت به ولایت است
معصومه قصه بلند مدینه تا مشهد است
معصومه انتهای تبلور است
معصومه سر سلسله تنهائی است و معصومه فانی فی اللّه است
و معصومه آرام جان ایرانیان است.
وفات حضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد.
منبع: www.setare.com
